Καλησπέρα,
Καταρχήν να θυμίσω λίγο το quiz γιατί φαίνετε ότι το ξεχάσαμε
:
caspex έγραψε:Το μήκος της λούπας στις αλλαγές θα πρέπει να ρυθμίζετε «ακριβώς» (ούτε μεγαλύτερο, ούτε μικρότερο από αυτό που πρέπει και μην ρωτήσετε πως το μετράμε αυτό (θα μπει σε άλλο topic)
Επομένως το ζητούμενο είναι
πως ρυθμίζουμε "ακριβώς" το μήκος της λούπας ("ούτε μεγαλύτερο, ούτε μικρότερο") και όχι τι μήκος ακριβώς έχει.
andreas έγραψε:Η λούπα πρέπει να είναι περίπου ένα ως το πολύ έναμιση μετρο κάτω από την ασφάλεια.
Επειδή οι συνθήκες αλλάζουν ανάλογα με το μήκος του σκοινιού πριν την αλλαγή, την ελαστικότητα του σκοινιού, την απόκλιση του σημείου της αλλαγής από την θέση ισορροπίας κτλ τέτοιες ποσοτικές απαντήσεις στο ερώτημα δεν θα μπορούσαν να ισχύουν από μόνες τους (έτσι δεν είναι Ανδρέα?). Εάν ήταν να απαντήσουμε ποσοτικά θα έπρεπε να πούμε ότι για
Ν μέτρα σκοινί πριν την αλλαγή κάνουμε λούπα μήκους
α μέτρων με δεδομένο το ότι η αλλαγή βρίσκετε στην θέση ισορροπίας. κτλ κτλ
Στην πράξη όμως αρκεί να τηρηθεί
μια συγκεκριμένη διαδικασία και η αλλαγή θα βγαίνει πάντα άριστη σε ότι αφορά το μήκος της λούπας.
Stelios Zacharias έγραψε:btw - η ερώτηση είναι ποιο είναι το σωστό μήκος, δεν είναι πως το εξασφαλίζουμε.
Κατά την γνώμη μου ο Δημήτρης δεν παρασύρθηκε τυχαία στο να αναφέρει το θέμα της ασφάλισης και της γραμμής του σκοινιού. Επίσης δεν νομίζω ότι αυτό θα μπορούσε να είναι άλλο Quiz.
Η διαδικασία σωστού υπολογισμού της λούπας εμπεριέχει τον σοβαρότατο κίνδυνο να βγούμε εκτός γραμμής σκοινιού εάν δεν την εφαρμόσουμε σωστά. Επομένως κάθε αναφορά σε αυτήν θα πρέπει - για να είναι πλήρης - να εμπεριέχει αναφορά και στους κινδύνους που εγκυμονεί.
Η διαδικασία λοιπόν είναι όπως ανέφερε και ο Καραγιάννης πιο πάνω:
Φτάνω στην αλλαγή και ασφαλίζομαι με την (κοντή) λανιέρα μου στον κρίκο.
χαλαρώνω τον καταβατήρα ώστε το βάρος μου να αναρτάται πλέον στην λανιέρα.
κάνω το (μισό) κλείδωμα στον καταβατήρα και με το σκοινί ελαφρώς χαλαρό, κάνω τον κόμπο της αλλαγής
Αυτό ήταν! Η αλλαγή έγινε και είναι στο σωστό μήκος (με δεδομένο του ότι η κοντή λανιέρα μας έχει το σωστό μήκος
)
Ούτε μεγάλη, ούτε μικρή. Κι αυτό το εγγυάται το δεύτερο βήμα (=χαλαρώνω τον καταβατήρα - ενώ κρέμομαι στην λανιέρα - ώστε να μεταβιβάζω το βάρος μου σε αυτήν)
Tο δεύτερο αυτό βήμα είναι που εμπεριέχει και έναν μεγάλο κίνδυνο, όχι ορατό σε πρώτη φάση:
Ο σπηλαιολόγος - ως άτομο - στο 90% με 95 % των περιπτώσεων
"περνάει" αλλαγές, δεν "φτιάχνει" αλλαγές (δεν αρματώνει τόσο ένα σπήλαιο όσο προωθείται σε αυτό). Αυτό συμβαίνει σε όλους. Το αρμάτωμα είναι ...μια "εξαίρεση" στην "σπηλαιολογική καθημερινότητα" π.χ. μιας πολυήμερης αποστολής και όχι ο κανόνας (ειδικά στα μεγάλα βάραθρα). Έτσι, υπάρχουν πολλές πιθανότητες μόλις φτάσει στο δεύτερο βήμα (να κρεμαστεί δηλαδή από την λανιέρα του) η φυσική του τάση είναι να κάνει αυτό που κάνει κάθε φορά που περνάει μια αλλαγή,
δηλαδή να λύσει τον καταβατήρα του!!!! Αυτό συνεπάγεται αυτομάτως ότι ο σπηλαιολόγος έχει πλέον βγει εκτός σκοινιών και κρέμεται από μια δεσιά (π.χ. ένα spit
)
Απαιτείται λοιπόν (όπως σε καθετί άλλωστε) μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και δεν είναι εύκολο να την έχεις πάντα π.χ. κάτω από συνθήκες υπερβολικής κόπωσης.
Υ.Γ.: Σε περιπτώσεις που η αλλαγή αποκλίνει πολύ από την θέση ισοροπίας, τότε ο υπολογισμός της σωστής λούπας δεν είναι τόσο απλώς αλλά απαιτούνται διορθώσεις (προς τα πάνω δηλ. προσθέτουμε μήκος στην λούπα) οι οποίες γίνονται με άλλα κριτήρια.