Ο κόσμος της αναρρίχησης είναι φτιαγμένος από … παιχνίδι. Σαν τα παιδιά σκαρφαλώνουμε, δοκιμάζουμε τα όριά μας και καμιά φορά τα ξεπερνάμε.
Όταν η αναρρίχηση συναντά την σπηλαιολογία τι έχουμε; Την τεχνητή αναρρίχηση! Μετά το θεωρητικό μάθημα την Τρίτη 28 Μαρτίου ακολούθησε το πρακτικό την Κυριακή 2 Απριλίου στα βράχια στα Τουρκοβούνια.
Εκεί είδαμε στην πράξη πόσο «μπελαλίδικη» δουλειά είναι η τεχνητή αναρρίχηση αλλά και πόσο απαραίτητη, μερικές φορές, μέσα στη σπηλιά, όταν θέλουμε να προωθηθούμε προς τα επάνω ή στην σπηλαιοδιάσωση. Παρόντες από Φ.Ο.Σ., ΣΠΕΛΕΟ και ΣΕΛΑΣ.
Μπήκαν τρεις διαδρομές και έχοντας όλα τα απαραίτητα υλικά – τρυπάνια, πλακέτες, αρκετά σχοινιά κλπ κλπ (κατά παρατήρηση του Νίκου δεν υπήρχε το βασικότερο: φαγητό), δουλέψαμε όλοι και μάλιστα κάθε ομάδα δοκίμασε διαφορετικό τρόπο προώθησης. α) με δύο τρίμετρα σχοινιά β) με ένα τρίμετρο σχοινί και περασμένες δύο πλακέτες και γ) με ένα σχοινί προωθούμενοι κανονικά, με αρμάτωμα ανά μισό (ίσως και λίγο περισσότερο) μέτρο.
Αυτό το τελευταίο δοκίμασα κι εγώ και όσο και αν η Γιάννα με παρατήρησε για το σημείο που έβαζα τις πλακέτες, η επόμενη μέρα με βρήκε πιασμένη αλλά πολύ ικανοποιημένη από αυτή την εμπειρία γνώσεων, πράξης και … πατέντας.
