Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΚΡΥΦΤΗ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Σεπ 11, 2010 7:34 pm
Πριν φύγουμε για Πελετά, περάσαμε με τον Λευτέρη δυο βδομάδες στο νησί του, τη Λέσβο, που είναι διάσημη για τα λουτρά της. Είπαμε να ξεκουραστούμε κυρίως, για να πάρουμε δυνάμεις για την επικείμενη αποστολή, αλλά κάναμε και δυο εκδρομούλες, από τις οποίες δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι βουτιές στα ζεστά νερά του νησιού.
Η πρώτη μας εκδρομή, στο βόρειο μέρος του νησιού, περιλάμβανε την Εφταλού, όπου λειτουργεί ακόμη η χαβούζα (εμείς προτιμήσαμε τις αναβλύσεις στην ακροθαλασσιά), ενώ ψάξαμε και βρήκαμε και τις παλιές γούρνες στο Μεγάλο Θέρμο, στον δρόμο προς τη Σκάλα Συκαμιάς, οι οποίες ήταν γεμάτες βατράχια.
Για να μη βγαίνουμε, όμως, από το θέμα μας, που είναι «Σπήλαια και ιαματικά λουτρά», θ’ αναφερθώ (με το ανάλογο φωτορεπορτάζ) στη δεύτερη εκδρομή μας, στο νότιο μέρος του νησιού, στην Παναγία την Κρυφτή. Από το Πλωμάρι συνεχίζεις για Μελίντα, κι από ’κει ακολουθείς έναν χωματόδρομο που ακολουθεί τον γκρεμό πάνω από τη θάλασσα, και οδηγεί στην Παναγία. Μετά από αρκετό δρόμο, αφήνεις το αυτοκίνητο σ’ ένα χαρακτηριστικό πλάτωμα, μπροστά σε μια διχάλα, και συνεχίζεις τον χωματόδρομο προς τα κάτω με τα πόδια. Σε λίγο βρίσκεις το μονοπάτι, και συνεχίζεις μέσα στις ελιές μέχρι κάτω. Μπορείς, βέβαια, να πας κι από Πλωμάρι με βαρκάκι.
Η Παναγία η Κρυφτή είναι μια μικρή εκκλησία, πάνω από μια μικρή προβλήτα όπου ξεφορτώνουν τα καραβάκια. Κοντά στο εκκλησάκι υπάρχουν ακόμη, σε κακή κατάσταση, δυο κτίσματα στα οποία διέμεναν οι λουόμενοι. Παρ’ όλο που δεν χρησιμοποιούνται πια, η γούρνα για τα θερμά λουτρά υπάρχει ακόμη. Χωράει μετά βίας δύο άτομα, αλλά η θερμοκρασία δεν αντέχεται. Γι’ αυτό υπάρχει ένας κουβάς, για να αραιώνεις το ζεματιστό νερό με θαλασσινό (η γούρνα είναι ακριβώς πάνω στη θάλασσα). Αν δεν θέλεις να μπεις στον κόπο, μπορείς απλώς να κάνεις το λουτρό σου στη θάλασσα, εκεί που χύνεται το νερό της γούρνας, ενώ ζεστές αναβλύσεις υπάρχουν και σε άλλα σημεία τριγύρω.
Το νερό αναβλύζει από μια μικρή σπηλιά (κι εδώ μπαίνουμε στο ψητό), ενώ τριγύρω βρίσκουμε κι άλλες σπηλιές, κάποιες αρκετά μεγαλύτερες. Η πιο όμορφη είναι διαμπερής, και στο ταβάνι της εισόδου της ξεκουράζονται νυχτερίδες, οι οποίες φαίνεται πως έχουν το κονάκι τους λίγο παραπέρα, σε μια άλλη σπηλιά, η οποία μυρίζει πολύ έντονα γκουάνο.
Το μέρος είναι πανέμορφο, με βράχια που προσφέρονται για σκαρφάλωμα και βουτιές (το βάθος κάτω από τα βράχια είναι μεγάλο), ενώ έχει και πανέμορφο βυθό, ό,τι πρέπει για υποβρύχια φωτογράφηση…
Στις φωτό που ακολουθούν:
Γενική άποψη από ψηλά.
Ένα από τα εγκαταλελειμμένα κτήρια για τους λουόμενους.
Η γούρνα για τα θερμά λουτρά.
Η μικρή σπηλιά από την οποία πηγάζει το νερό που χύνεται στη γούρνα.
Η είσοδος της διαμπερούς σπηλιάς.
Η σπηλιά όπου φωλιάζουν οι νυχτερίδες.
Άλλη μια μικρή σπηλιά στα βράχια, κάτω από την οποία αναβλύζει ζεστό νερό.
Βράχια για σκαρφάλωμα κοντά στη διαμπερή σπηλιά.
Μια άποψη του βυθού.
Η πρώτη μας εκδρομή, στο βόρειο μέρος του νησιού, περιλάμβανε την Εφταλού, όπου λειτουργεί ακόμη η χαβούζα (εμείς προτιμήσαμε τις αναβλύσεις στην ακροθαλασσιά), ενώ ψάξαμε και βρήκαμε και τις παλιές γούρνες στο Μεγάλο Θέρμο, στον δρόμο προς τη Σκάλα Συκαμιάς, οι οποίες ήταν γεμάτες βατράχια.
Για να μη βγαίνουμε, όμως, από το θέμα μας, που είναι «Σπήλαια και ιαματικά λουτρά», θ’ αναφερθώ (με το ανάλογο φωτορεπορτάζ) στη δεύτερη εκδρομή μας, στο νότιο μέρος του νησιού, στην Παναγία την Κρυφτή. Από το Πλωμάρι συνεχίζεις για Μελίντα, κι από ’κει ακολουθείς έναν χωματόδρομο που ακολουθεί τον γκρεμό πάνω από τη θάλασσα, και οδηγεί στην Παναγία. Μετά από αρκετό δρόμο, αφήνεις το αυτοκίνητο σ’ ένα χαρακτηριστικό πλάτωμα, μπροστά σε μια διχάλα, και συνεχίζεις τον χωματόδρομο προς τα κάτω με τα πόδια. Σε λίγο βρίσκεις το μονοπάτι, και συνεχίζεις μέσα στις ελιές μέχρι κάτω. Μπορείς, βέβαια, να πας κι από Πλωμάρι με βαρκάκι.
Η Παναγία η Κρυφτή είναι μια μικρή εκκλησία, πάνω από μια μικρή προβλήτα όπου ξεφορτώνουν τα καραβάκια. Κοντά στο εκκλησάκι υπάρχουν ακόμη, σε κακή κατάσταση, δυο κτίσματα στα οποία διέμεναν οι λουόμενοι. Παρ’ όλο που δεν χρησιμοποιούνται πια, η γούρνα για τα θερμά λουτρά υπάρχει ακόμη. Χωράει μετά βίας δύο άτομα, αλλά η θερμοκρασία δεν αντέχεται. Γι’ αυτό υπάρχει ένας κουβάς, για να αραιώνεις το ζεματιστό νερό με θαλασσινό (η γούρνα είναι ακριβώς πάνω στη θάλασσα). Αν δεν θέλεις να μπεις στον κόπο, μπορείς απλώς να κάνεις το λουτρό σου στη θάλασσα, εκεί που χύνεται το νερό της γούρνας, ενώ ζεστές αναβλύσεις υπάρχουν και σε άλλα σημεία τριγύρω.
Το νερό αναβλύζει από μια μικρή σπηλιά (κι εδώ μπαίνουμε στο ψητό), ενώ τριγύρω βρίσκουμε κι άλλες σπηλιές, κάποιες αρκετά μεγαλύτερες. Η πιο όμορφη είναι διαμπερής, και στο ταβάνι της εισόδου της ξεκουράζονται νυχτερίδες, οι οποίες φαίνεται πως έχουν το κονάκι τους λίγο παραπέρα, σε μια άλλη σπηλιά, η οποία μυρίζει πολύ έντονα γκουάνο.
Το μέρος είναι πανέμορφο, με βράχια που προσφέρονται για σκαρφάλωμα και βουτιές (το βάθος κάτω από τα βράχια είναι μεγάλο), ενώ έχει και πανέμορφο βυθό, ό,τι πρέπει για υποβρύχια φωτογράφηση…
Στις φωτό που ακολουθούν:
Γενική άποψη από ψηλά.
Ένα από τα εγκαταλελειμμένα κτήρια για τους λουόμενους.
Η γούρνα για τα θερμά λουτρά.
Η μικρή σπηλιά από την οποία πηγάζει το νερό που χύνεται στη γούρνα.
Η είσοδος της διαμπερούς σπηλιάς.
Η σπηλιά όπου φωλιάζουν οι νυχτερίδες.
Άλλη μια μικρή σπηλιά στα βράχια, κάτω από την οποία αναβλύζει ζεστό νερό.
Βράχια για σκαρφάλωμα κοντά στη διαμπερή σπηλιά.
Μια άποψη του βυθού.
VERY GOOD 