Την Κυριακή πήγαμε σε ένα φαράγγι στην Τροιζηνία. Το φαράγγι το είχαμε εντοπίσει νωρίς την άνοιξη και κατορθώσαμε να το κατέβουμε τώρα μόλις... Και δεν απογοητευτήκαμε:
Το φαράγγι είναι περπατητό, αλλά είναι καταπράσινο, χωρίς ίχνος πολιτισμού και περιλαμβάνει πολλές κολύμπες, jump, τσουλήθρες και νερό ακόμη και τώρα (λίγο έστω!). Αν πρέπει να μπουν μερικές ασφάλειες, αυτές θα πρέπει να είναι σε ελάχιστα σημεία (2-3) και σε αυτά δεν θα χρειάζεται καν ζώνη, ένας απλός ιμάντας θα είναι αρκετός... Για την πλήρη εικόνα του φαραγγιού μας μένει ο επακριβής προσδιορισμός της εισόδου...
Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι νομίζω ενδεικτικές (το "ξωτικούλι" είναι ο γυιός μου!)
Τελικά η Πελοπόννησος κρύβει ακόμη πολλές εκπλήξεις....
Οι σφαλιάρες μερικές φορές αργούν, μα πάντοτε θα 'ρθουν!!!
Χτες ολοκληρώθηκε και αυτό το φαράγγι και πλέον είναι ανοικτό για το "κοινό". Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε ήταν η θαμνώδης βλάστηση μέχρι το παραφάραγγο και στο παραφάραγγο μέχρι το κυρίως φαράγγι, αλλά εξοπλισμένοι με πριόνια, κλαδευτήρια και ψαλίδια τελικά νικήσαμε!
Την κατάβαση ολοκλήρωσαν οι Νίκος Χαρίτος (ΕΣΕ-Πεζοπορικός), Χρήστος (δεν θυμάμαι επίθετο, ανεξάρτητος μεμονωμένος, sorry Χρήστο), Ανδρέας Θεοδωρόπουλος (ΣΕΛΑΣ - γνωστός και ως Vril), Ανδρέας Θεοδωρόπουλος (ξάδελφος του πρώτου, ανεξάρτητος μεμονωμένος), ο υπογράφων Δημήτρης Καραγιάννης (ΦΟΣ) και η Νάφι (το γνωστό Vrilόσκυλο -που τα έπαιξε από την κούραση!).
Αναλυτικό άρθρο (το οποίο ανέλαβε ο Ανδρέας - Vril) για χρόνους, υψόμετρα, πρόσβαση κλπ κλπ στο επόμενο τεύχος του speleonews (μετά από κανένα μήνα δηλαδή). Οι βιαστικοί, ξέρετε τώρα... μαιηλιά, τηλέφωνο για πληροφορίες κλπ κλπ.
Και όσοι περισσότεροι το επαναλάβουν, τόσο πιο καλά θα "ανοίγει" το μονοπάτι... H μόνη τεχνική δυσκολία - πέρα από την κούραση - του φαραγγιού (κι ας λέει ο Vril...)
Δημήτρης
ΥΓ1. Έχει και νεράκι... Όχι πολύ, αλλά έχει... Σε λίγο θα έχει σίγουρα ΠΟΛΥ περισσότερο νερό.
ΥΓ2 Φωτό ελπίζω πως θα ανεβάσει ο Νίκος (τουλάχιστον αυτός είμαι σίγουρος ότι τραβούσε φωτογραφίες). Νίκο;
Οι σφαλιάρες μερικές φορές αργούν, μα πάντοτε θα 'ρθουν!!!
Ο χαρακτηρισμός της κατάβασής του θα ήταν μάλλον river trekking με λίγα σημεία κάπως εκτεθειμένα αλλά που κατεβαίνονται σχετικά εύκολα και στα οποία βάλαμε ασφάλειες για τον φόβο των Ιουδαίων σε περίπτωση κατάβασης απο μεγάλη ομάδα.
Αν το δοκιμάσει κανείς αρχή άνοιξης με περισσότερα νερά θα μπορεί να κάνει και κάποια τσουληθράκια και βουτιές.
Λοιπόν, το Φαράγγι ήταν πάρα πολύ ωραίο και η διαδρομή αρκετά κουραστική (αποδείξεις και τεκμήρια πιό μετά) και μπορώ να πώ με σιγουριά τα εξής.
- Η τοποθεσία ήταν μαγευτική. Σε πολλα σημεία το φαράγγι είχε τοποθεσίες, που πολύ θα ήθελα να τις ξαναδώ με πιο πολύ ησυχία και κυρίως ... ώρα. Οι άλλοι που ήταν πιο πολύ .. φαραγγάδες από μένα, όλο γέλιο και χαρά με περίμεναν να ξετρυπώσω από τίποτα θάμνους ... !
- Η διαδρομή ήταν αρκετά μεγάλη, νομίζω οτι τελικά έκανα 8 ώρες ΣΥΝΕΧΩΣ περπάτημα, πράγμα που το έκανε και πιο δύσκολο για μένα. Δεν είχα την δυνατότητα να ξεκουραστώ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, γιατί όπως καταλάβατε ήμουν ο τελευταίος, και όσο και να σερνόμουν, πάντα τελευταίος έμενα...!
- Η ομάδα ήταν πολύ καλή, γιατί αποτελούταν από 2 έμπειρους, 1 που τον έχασα μετά τα πρώτο μισάωρο, 1 με αρκετή προϊστορία σε ειδικές δυνάμεις και ειδικές διαδρομές και 1 που πρώτη φορά έκανε φαράγγι. Ο καημένος ο σκύλος βγήκε τελείως νόκ-αόυτ, γιατι άλλο οι βολτίτσες στο Νέο Κόσμο και άλλο το Φαράγγι Διαβολογέφυρο.
- Στοιχεία για τη διαδρομή κλπ. θα περιμένετε λιγάκι ακόμα, γιατι εκτώς ότι είναι Πέμπτη και πονάω ακόμα, Δευτέρα πρωί με περίμεναν διάφορες ωραίες εκπλήξεις, όπως κάτι 40άρια πυρετού του γιού μου, οπότε καταλαβαίνετε οτι το μόνο πράγμα που δεν είχα να ασχοληθώ ήταν τα στοιχεία της εκδρομής.
Πάντως, ειδικά μετά τη διαδρομή του Διαβολογέφυρου, σκεφτόμουν πόσο αγύμναστοι είμαστε τελικά εμείς οι άνθρωποι της πόλης.
Προτείνω πάντως, ή η διαδρομή ή η τεχνική διάσχυσής του, να ονομαστεί "Η ΦΥΓΗ", γιατί έτσι πώς το περάσαμε, ήταν σαν να μας κυνήγαγε η Εφορία... !
Ή ο δόκτωρ Κίμπαλ στην ομόνυμη ταινία...
Σας χαιρετώ !
Υ.Γ. Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα, γιατί από κάποια στιγμή και μετά όλο και κάποιος κουβάλαγε κάτι δικό μου.
Ο φθονερός γίνεται εχθρός του εαυτού του. Γιατί κατέχεται συνέχεια από λύπες που μόνος του προκαλεί.
Επανάληψη του Διαβολογέφυρου την Κυριακή 16 Απριλίου! Μέλη του ΦΟΣ συνόδευσαν τον Ομιλο Φίλων Βουνού και Θάλασσας, σε μία εμπειρία που για πολλούς, ήταν μοναδική. Εχετε ήδη διαβάσει γι' αυτό το, κλιμακούμενο σε ομορφιά φαράγγι, και έτσι δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτε. Μόνο αυτό: τίποτε δεν μαρτυρά την ομορφιά του από την αρχή.
Και μια παράκληση προς τους επόμενους (δηλαδή προς τον ΠΟΑ που είναι το έχει βάλει στο πρόγραμμά του) Πάρτε μαζί σας ένα κλαδευτήρι ή πριονάκι για το μονοπάτι που οδηγεί στο παραφάραγγο και έπειτα στο φαράγγι. Εμείς κάναμε την αρχή αλλά χρειάζεται και η δική σας βοήθεια.
Μία φορά κι έναν καιρό
ήμουν ελπίδα για τον κόσμο
τώρα μόνη κολυμπώ..
H προγραμματισμένη κατάβαση του Διαβολογέφυρου απο τον ΠΟΑ θα γίνει την Κυριακή 7 Μαίου (μονοήμερη) με αρχηγό τον γράφοντα και τη Μαριάννα Μανωλάτου.
Παρά το οτι θα είμαστε αρκετά άτομα, αξίζει τον κόπο.
Η μετάβαση θα γίνει με πούλμαν. Θέσεις υπάρχουν ακόμα αλλά δεν ξέρω για πόσο.
Αν κάποιος θέλει να έρθει μπορεί να δηλώσει συμμετοχή στον ΠΟΑ τηλ. 210-8218401 και ώρες 7.00-9.00 (μετά το Πάσχα) ή να συνεννοηθεί μαζί μου 6945-464599.
Προς το παρόν εύχομαι ολόψυχα καλό Πάσχα σε όλους.
Υ.Γ.
Κατερίνα μην ανησυχείς για τα κλαδευτήρια, το έχουμε υπ' όψη μας.
Η κυριακάτικη κατάβαση του φαραγγιού του Διαβολογέφυρου πήγε πολύ καλά.
Τριανταεφτά άτομα συνολικά (όλοι με νεοπρεν και κράνη) μέσα σε εφτά ώρες, με αρκετό παιχνίδι στις βάθρες με τσουλήθρες και jump.
Ιδανικό για να έρθουν μ' αυτά σε μια μικρή επαφή άτομα που δεν κάνουν canyoning.
Κάναμε ξανά καθάρισμα στο παραφάραγγο απο κλαδιά και κυρίως βάτα (το μονοπάτι που ανοίξαμε τον Οκτώβριο στον λόγγο είναι όντως λεωφόρος).
Αυτό όμως που μας εντυπωσίασε και είναι άξιο αναφοράς είναι η εξαιρετική ανταπόκριση των κατοίκων της Τροιζήνας, που θεωρώντας το χωριό τους παραμελημένο και μακριά από τον τουρισμό - και επιδιώκοντας βέβαια προσέγγιση με οτιδήποτε μπορεί να φέρει κόσμο, μας εξυπηρέτησαν καταπληκτικά.
Μετά απο διάφορες συνεννοήσεις, μας περίμεναν την Κυριακή το πρωί με τα αγροτικά παραταγμένα για να μας ανεβάσουν - με το αζημίωτο - στο ξεκίνημα.
Όταν γυρίσαμε μας είχαν μαγειρέψει και όταν φεύγαμε μας αποχαιρέτησαν μοιράζοντάς μας πορτοκάλια και τριαντάφυλλα...
Φυσικά θέλησαν να βγούμε όλοι μαζί τις απαραίτητες φωτό για να τις βάλουν στον πολιτιστικό τους σύλλογο, του οποίου ο πρόεδρος έχει ξανατηλεφωνήσει να μάθει αν μείναμε ευχαριστημένοι κλπ.
Τους ευχαριστούμε πολύ!
Και δύο φωτο
[σημείωση διαχειριστή: σβήστηκαν τα λινκς των φωτογραφιών επειδή οι φωτογραφίες είχαν αντικατασταθεί με άλλες άσχετου περιεχομένου]
Πάρτε μαζί σας ένα κλαδευτήρι ή πριονάκι για το μονοπάτι που οδηγεί στο παραφάραγγο και έπειτα στο φαράγγι. Εμείς κάναμε την αρχή αλλά χρειάζεται και η δική σας βοήθεια.
Θα ειμαι και εγω εκει, και θα περασουμε τελεια!